Vuslat Şiiri - Ferhat Bülbül

Bir rüzgarın gölgesinde hayat
Bir nefes tadında, bir bahar bir kış
Hangi yüze baksam yokluğunu anımsatır,
Hüzünlü bakışlar sineleri sarmış...
Ne zaman erir bu karlar
Bu duman ne zaman dağılır,
Ölümün olduğu şu dünyada
Sevdalılar ne zaman sarılır...
Bir gülün yaprağında ararım tenini
Üzüm karasında gözlerini
Ruhum nice ateşlerde yanarken
Kar taneleriyle süslerim zülüflerini.
Baharlar gelmez oldu,
Kışlar ise geçmez
Şu garip gönlümün derdini
Kimseler bilmez.
Son bakışta gözlerini isterim,
Son nefeste vuslatı
Bu candan çoktan geçtim,
Vuslat ise gelmez...