yüreğimi acıtıyor dillerin zaman zaman
gözlerime doluyor sorular
gözlerim doluyor
sen siliyorsun...
unutuluyor geri beslemeye mahal vermeyen acılar
eziyor varlığımı ellerin bazen
fırlatılan yüreğimmiş gibi geliyor her ne savurduysan
sözlerim donuyor
sen soruyorsun
alışıyor tek başınalığıma rest çekmiş tavırlar
konuşuyor dillerim susumuyor
susmadı duvarlarca konuştum sen yokken
duvarlar konuşmadı
sen feda ediyorsun varlığını cümlelerime
her kanayan kelimeme pansuman oluyorsun
şaşırıyor sukun içinde kendince iyileşen biçare yaralar
anlıyorsun gülümsüyorum alışıyorum anlamana
hep anla isterim diye bencilce korkuyorum
alışıyorum anlama demek geçiyor içimden
korkuyorum
hırçınlaşıyorum, susuyorum, doluyorum
sarıyorsun, soruyorsun, siliyorsun ya...
aşkım dedim ya inanmıyorsun
sen beni seviyorsun ya
ben sana delice vuruluyorum...
12.05.07
Mualla ÖztürkKayıt Tarihi : 12.5.2007 13:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'ben benden sorumlu aşkta sorunluydum anladım herşey sensin her işte bir hayır; bu işte, hepsi sensin.' onca yalnızlığın ardından değişen hayat şartlarımın içinde, elim kolum olmuş bir diğer eli kolu tanımaya alışmaya çalışırkenki yaşadığım ne yapacağını bilmezliklerde,ucundan burulan kalbimin sitem sözleri belki yukardakiler ama aslında ne kadar memnun hayatından ey kalp, korkusundan çekiyor bu silahı. tüm şevkatine karşılık vermeyi o kadar çok istiyor olsa da, bunu zamanla özümseyecek. onca yalnızlıktan sonra iki kişilik yaşamlar için öğrenecek çok şey var hayatta...
TÜM YORUMLAR (4)