Vuruldu Şiiri - Salih Aydın

Bir deli gençliği beraber tükettik seninle!
Son izmaritine kadar paylaştık hayatı.
Bir simitimi paylaşmazdım
Bir de yalnızlığımı...

En sert rüzgarları yedik yanan bağrımıza
Ve en dar sokaklar susamıştı bizim kanımıza.
Ama yenilmedik, ama yıkılmadık
Öyle dalyan gibi ortadaydık!
Saklanmazdık hiçbir zaman dostumuzun ardına,
Korkmazdık, kaçmazdık...
Yüreğimize bileğimize güvenirdik
Biz o zamanlar aslan parçasıydık!

Kuruşuna kadar harcardık paramızı,
Son meteliğin üstüne birer tütün sarar, yanardık.
Gözümüzden sakındığımız sevdamızı
Gecelere anlatır, kafa kafaya verip ağlardık.
Tozlu kamyonların yan koltuğunda
'Macera olsun! ' der muavinlik yapardık Reis'e.
Dağlara çıkardık gece vakti
Belki şehir yükümüzü kaldırmaz diye...

Ve birgün
Ayrılık bizim de kapımızı çaldı.
Ben uzaklara gittim amma
Bil ki Cankuş yüreğim sen de kaldı.

Uzun zaman olmuştu iki tek atmayalı,
Terasta kafaları bulup
Gökteki yıldızları saymayalı...
Hal hatır sormak için aramıştım seni.
Anan söyledi,
Yani anamız söyledi.
Bir gece vakti, yalnız başına eve dönerken
Karanlık bir sokakta iki kahpenin sana pusu kurduğunu
İşte o zaman seninle öldüm ben
Duyunca vurulduğunu! !