Kalktım yatağımdan aldım tüfeği
Beni bekler zalim dağ dikmenliği
Vuracaktım tavşan ile kekliği
Vurulan ben oldum tavşan nerede
Anam yemek yaptı bana rafadan
Bu kadarcık ömür vermiş yaradan
Tavşan yerini öğrendim babadan
Vurulan ben oldum tavşan nerede
Tüfek kaydı kasığımda patladı
Can damarım saçmalardan çatladı
Arkadaş yanımda taş oldu kaldı
Vurulan ben oldum tavşan nerede
Acı haber köyümüze ulaştı
Anam babam gardaşlarım ağlaştı
Çakal kurtlar etrafımda dolaştı
Vurulan ben oldum tavşan nerede
Nefesim tükendi bitti acılar
Cenazemi keşfe geldi savcılar
Sala yatırdılar salda gıcılar
Vurulan ben oldum tavşan nerede
Uzattılar cenazemi bir sala
Yaram acır gardaş değmesin dala
Tek meşe önünde düşüldü yola
Vurulan ben oldum tavşan nerede
Gelmişti pusulam adım Hüseyin
Ben gittim gardaş siz ava gitmeyin
Tavşan,keklik nede dostu üzmeyin
Vurulan ben oldum tavşan nerede
Feryatlarla yıkanıyor cenazem
Yağlı saçmalar benim oldu mezem
Ömrüm bitti gayri bende gülmezem
Vurulan ben oldum tavşan nerede
İrfan çocukken şahit olaylara
Şimdi bile yanıyor Bayraktara
İhtiyacı var onun dualara
Bir yiğit vuruldu tavşan nerede
06/04/2002
İrfan Çelik 1Kayıt Tarihi : 13.12.2011 17:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1972 yılında pusulası gelmişken ava gidip bir kaza sonucu kendini avda vuran Rahmetli Hüseyin Bayraktar'ın anısına yazılmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!