Vurgun Yemiş Saatlerin Ardından

İçimdeki denizde fırtınalar kopuyor
Dalgalar sürüklüyor beni
Sahilden uzaklara
Nerede olduğumu bilmediğim bir düşteyim sanki
Kayboluyorum…
Ruhumu demirlemişler iskeleye
Gülüşlerimi çalmış
Esen rüzgar
Yüreğim buruk
Yüreğim yorgun

Sonsuz olmalı aşk
Sonsuz olmalı
Mavi gökyüzüne sarılmak
Geceleri yıldızlara şarkı söylemek
Sonsuz olmalı hayaller
Tükenmemeli umut
Gözyaşıyla ıslanmamalı düşler

Bitmek bilmeyen gecelerin sabahında
Buğulu camlara yazıyorum hüznü
Şehir suskunken
Daha çok acı veriyor yalnızlık
Güneş gülümsemiyor hüzünlü sabahlarda
Gökyüzü bağırmıyor
Hadi uyan korkularından
Uyan hüzünlerden diye
Hava daha bir kasvetli geliyor
Gri bulutlur sarıyor hayallerimi
Tam umutsuzluğa
Hüzne ve gözyaşlarına teslim olmuşken
Bir el dokunuyor elime
Kovuyor karanlıkları…
Bir kardelen beyazlığında
Gelişi güzel akan gözyaşlarımı siliyor
Yüreğimde ki tüm yorgunluğa aşkı öğretiyor
Islak bakışlarıyla en sevdiğim şarkıyı söylüyor
Bıkmadan defalarca
Sonsuza kadar söyleyeceği iki kelime
Dökülüyor dudaklarının arasından…
“Seni Seviyorum”

Vurgun yemiş saatlerin ardından
Güneş yeniden gülümsüyor
Yorgun düşen yüreğim
Yeniden uyanıyor…
İçimde ki denizse hala beni çağırıyor…