Vurgun Yedi Şiiri - Ahmet Dut

Taşımaz omuzum hiç bir vebali
Bedenim ömrümden, hep vurgun yedi
Gördünmü bu yaşta, bendeki hali
Yüreğim aşkından, hep vurgun yedi.

Boş yere inanıp, boşuna kandın
Yokluğunda ömrüm solarmı sandın
Damarım da kanım,bedende candın
Canım cananından hep vurgun yedi.

Anmam bir daha da,senin adını
Olsan dünyanın, en güzel kadını
Sevdan da doldurmuş,bak miadını
Gözlerim gözünden hep vurgun yedi.

Arz ettim halimi,getirdim dile
Aklım hiç başıma, gelmez nafile
Böyle yanmış bülbül,o gonca güle
Bülbülüm gülünden,hep vurgun yedi...
24.122006