Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
GÜNAYDIN, ONUR BİLGE.
'VURGUN ÜZERİNE VURGUN' BAŞLIKLI ŞİİRİNİZ GÜNÜN ŞİİRİ SEÇİLMİŞTİR. GÜNÜN ŞAİRİ OLARAK SİZİ KUTLUYOR, BAŞARILARINIZIN DAİM OLMASINI DİLİYORUM.
SAYGILARIMLA,
Vasfiye ÇETİN
VURGUN ÜZERİNE VURGUN
Sarsıcı, yoğun ve berrak duygular
İnadına küskün yorgun üstelik
Şiirlerimdeki coşkun vurgular
Bir o kadar garip durgun üstelik
Sevgi ilgi ile sulanamazsa
Saygı ve yakınlık ulanamazsa
Eselmez tutkuya bulanamazsa
Kurumaya mahkûm dargın üstelik
Aşka mahkûmiyet tek kişilikse
Israrla aranan salt kişilikse
Oysa beklenilen sırf dişilikse
Vurgun üzerine vurgun üstelik
Benzini yeşile boyatamazsa
Hisler ormanında boy atamazsa
Ses çıkaramazsa dayatamazsa
İçten içe harap kırgın üstelik
Onurla yaşanır ötesi günah
Kuluna azabı men eden Allah
Derin pişmanlıkla gelir bir gün ah
Kıyamete kadar sorgun üstelik
**..Onur BİLGE..**
Sayfanıza gittim bu şiirinizi bulamadım.
Büyüyen her nesene mutlaka bir yerlerden beslenir acı kederden, yaşam kaderden ve sukut beterden... büyemiyen nesnelerse bulamadıkları şeyi arar dururlarmış. Bu aradıkları şeyi buldukları ansa ya sevinç ten sevdaya ya kederden davaya dönüşürmüş dilerim sevgilerin hep sevda olur. selam ve sevgilerimle
yıldırım öğretmen
Onur bilge arife tarif gerekmez.Yorum, hece vb. hepsi muhteşem.Tebrikler.10 puan tam puanımla süslüyorum duygularını.
Necati OCAKCI
çok güzel çok beğendim şiirleriniz ruhlarımızı temizliyor
Onurla yaşanır ötesi günah
Kuluna azabı men eden Allah
Derin pişmanlıkla gelir bir gün ah
Kıyamete kadar sorgun üstelik
Bir gün gelir elbette hesap önüne insanın... Rabbim o gün ah edenlerden eylemesin bizleri... Yüreğinize sağlık Onur Bey... Tebrik ve selamlarımla...
Aşka mahkûmiyet tek kişilikse
Israrla aranan salt kişilikse
Oysa beklenilen sırf dişilikse
Vurgun üzerine vurgun üstelik
GÖNLÜNÜZE SAĞLIK ŞU AN MESAJLARIMA ATILAN ÖZEL NOTLARDAN ÜZGÜN İKEN TAM YERİNDEN VURDUNUZ USTA KALEMİNİZE SAYGILAR.
Tesadüfen karşılaştığımız kitaplar vardır.Okudukça okumak isteriz onları; elimizden bırakamayız.
Yaşamı kavrama noktasında önemsenecek dersler gizlidir eserin tamamında.
Bu şiirin özellikle ikinci kıtasında sonraki bölümleriyle özdeşleştirdim o kitapları.
Onur Bilge ,model insan gerçeğini öteleyerek genele seslenirken karamsar ve içinden çıkılmaz durumları merceklemiş.
Şiirde ,insanı motife etme kaygılarının ağır bastığını,hedefi gösterme uğraşlarının öncelendiğini,sorumlu ve sorunsuz birey olabilmenin yol ve yöntemleri hakkında '' Anlık dikkat çekme'' nin ereklendiğini söylemek olası.
İçimizdeki coşkuyu kaybetmeden ''erdemli'' yaşamanın nasıl sağlanması gerektiği konusunda ''BİLGE'ce yaklaşımlariçeren bu şiiri keyifle okudum.
Hece şiirinin bütün olanaklarını kullanarak yine enfes bir çalışmayı listesine dahil eden Kardeşim Onur Bilge'yi tebrik ediyorum.
Her zaman yüreğinizi mükemmelce dile getiriyorsunuz dizelerde bütünlükle tebrikler..şair kaleminize saygılarımla Onur Hanım sevgiyle.Şair kaleminiz susmasın..
Onurla yaşanır ötesi günah
Kuluna azabı men eden Allah
Derin pişmanlıkla gelir bir gün ah
Kıyamete kadar sorgun üstelik
Tebrikler...Başka söze ne gerek
Kutlarım efendim.Çok güzeldi.
Anlamlı ve düşündürücü dizeler...
Kutlarım efendim,tam puan sunuyorum
Sevgi ve Saygılar
Ayşe
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta