Vurdular Beni Şiiri - Huban Asena Özkan

Ben bilmem hayatın kahpeliğini
Yüzene gülerken hançerlemeyi
Doğrucu Davut’um ondan belli ki
Dost zannettiklerim vurdular beni

Kime can dediysem canımı aldı
Arkamdan türlü yalanlar saydı
Bağrıma bastıkça aptalım sandı
Dost zannettiklerim vurdular beni

Sözüm sözdür inan kararım baki
Ben gibi bilirim vallahi seni
Süslü cümlelerin yoktur yemini
Dost zannettiklerim vurdular beni

Başı dara düşse koşan ilk bendim
Tırnağı kırılsa canım verirdim
Bilmedim eştiği kuyu çok derin
Dost zannettiklerim vurdular beni

Kanımdan olmayan kardeş bilirdim
Samimi davranır gerçek sanırdım
Ah o tatlı yüze nasıl aldandım
Dost zannettiklerim vurdular beni

Ekmeğim helaldi canımsa feda
Kırılsam susardım o sandı eda
Tecrübeler bana etmiyor fayda
Dost zannettiklerim vurdular beni

Dostunum diyenler muhakkak çoktur
Yazdıklarımın bir sahibi yoktur
Elbette yarası olan gocunur
Dost zannettiklerim vurdular beni