Vurdu Gözlerin Şiiri - Hanifi Kara

VURDU GÖZLERİN

O gün, o diyarda, bir hâller oldu
Canı, can evinden, vurdu gözlerin.
Göz göze gelince, kendin sussa da
Hâl diliyle sordu; sordu gözlerin.

Avcunun içinde, ovmak istedi
Gönül havanında, dövmek istedi
Alıp girdâbında, boğmak istedi
Beni benle yordu; yordu gözlerin.

Aşkın kazanında, yaktı, taşırdı
Bu nasıl sevda ki, o da şaşırdı
Daha ilk bakışta, nâra düşürdü
Ne tuzaklar kurdu; kurdu gözlerin.

Attın kemendini, kalbe girerek
Beni benden aldın, yere sererek
Gönül gergefine, birden gererek
Dantel dantel ördü; ördü gözlerin.

Kara’m seni sevdi, inan ki candan
Sen onun kanından; o senin kandan
Elimde değil ki, beni dört yandan
Koza gibi sardı; sardı gözlerin…

Hanifi KARA