Vuracağım Kendimi Şiiri - Mehmet Zafer

Gözlerim yanıyor ama uykum yok gibi
Başucumda paslı çivide asılı duran
Saate takılıyor gözlerim
Saat üçe geliyor
Sancılı bir gecenin daha sonuna geliyor vakit
Bir cıgara yakıyorum
Bir cıgara daha, bir cıgara daha
Derken sabah selası yankılanıyor koca şehirde
Bütün sessizliği yok ediyor bir anlık
Tarifi imkansız bir haz duyuyorum
Yüreğim kıpır kıpır
Kalkıp iki rekat namaz kılacak mecalim olsa
Bütün kasvetiyle üstüme çöken gecenin derdini
Doğan güneşle
Kaybolan karanlığa gömeceğim ama
Gel gör ki halim hal değil.
Kendimi biraz daha zorlayabilsem
Başım böyle gözlerimi bulandıracak kadar ağrımasa
Yeni günün her müjdesine balıklama dalarım
Yağmurlu bir akşam idam kararı giyip
Koğuşlarına döndüklerinden beri
Sabahlara kadar demirlerini şakırdatıp dolaşan
İdamlık eşkiyaların zincir sesleri
Beynimde zonkluyor
Halim hal değil,gidişat gidişat değil
En sonunda yüksek bir tepenin başında
Acılarımı son kez teneffüs edip
Yarınlara bakan umutlarımı
En dipten tırpanlayacağım
Bir sabah selasından sonra ezanı uğurlarken
Tanyeri ağarıp gülücükler savurduğu bir esnada
Bütün tebessümüyle güneşin şavkında
Vuracağım kendimi
Kum gibi yığılacağım toprak dibine
Senin olsun verdiğin acılar
Üzerime üzerime kustuğun zehir sözlerin
Sabahlara kadar ağlattığın zindan gecelerin
Hiç bir yere sığmadın boşalsın yerin
Al senin olsun koca şehir,bütün dünya
Vuracağım bir gün kendimi
Dipsiz gecenin koynunda
Üzerine bastığın toprağı üstüme çekip
Yüreğin soğusun diye
Süngümü mezar taşıma çakacağım.