Vur haydı vur durma,
Sende Kalbimin en can alıcı yerinden vur.
Vur ki ayakta kalmasın gövdem,
Vur ki sevda adına neyim varsa hepsi kaybolup gitsin bir anda.
Keşkeler kalsın ardından,
Tövbeler kalsın adının her satırından.
Yeter ki vur!
Unutur muyum bilemem.
Vazgeçer miyim hiç zannetmem.
Ama sen yinede vur,
Ben alışkın değilim öle güle oynaya yaşanan aşklara.
Sen vur ki anlayabileyim aşık olduğumu, senin ise aşk olduğunu,
Herkese helal bana ise haram olduğunu.
Bunları bileyim de,
Ardından kötü konuşmak zorunda kalmasın dudaklarım.
Yas tutmasın özenle hep İmkansızın peşinden koşan bu kahrolası ayaklarım…
Kayıt Tarihi : 21.9.2011 18:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!