Vukûât Var Şiiri - Ali Çelik 3

VUKÛÂT VAR

Yine bir kış mevsimi, son yapraklar düşüyor
Kimileri ekmeğini, muhtaçla bölüşüyor
Kırık dökük bir kapı, önünde küçük çocuk
Kıpkırmızı ayağı, bu soğukta üşüyor

Kapıdan çıkan kedi, karşı eve koşuyor
Hızla gelen araba, sert vuruyor düşüyor
Araçtan inen adam, küfürler savuruyor
İnsan nasıl bir anda, sırtlana dönüşüyor

Kabahati yüklenmiş, fütursuz minik çocuk
Kapıya çıkan baba, terliyor boncuk boncuk
Araba kaskoluydu, dedi adam son anda
Oracıkta can verdi, minik kedi, yavrucuk

Kimi canı derdinde, kimisi mal peşinde
Kimi reşit olmadan, sorumlu on beşinde
Kimileri doğuştan, olur servet sahibi
Kimisi de serveti, ancak görür düşünde

Bu hayatın cilvesi, imtihan çeşit çeşit
Eşitlik muğlak kavram, kriter çok, yok eşit
Başka türlü gelinmez, bu işin üstesinden
Hakka tabi ol daim, Hakkın sesini işit

.