''Tek dil biliyorum! '' diye üzülürken
Öğrendim, vücut dilim olduğunu.
Dilimin birini dahi kullanamazken,
İkincisine sevinemedim doğrusu.
Dilimin ucunda durur da kelimeler,
Bir türlü çıkıp ağzımdan dökülmezler.
Ben üzülüp dururken kendi halime,
Vücudun çok konuşuyor dediler…
Şimdi anladım, az konuşmamın nedenini…
Vücut dilim çok konuştuğundan,
Öbür dilime sıra gelmediği belli,
Çok konuşmaya ihtiyaç duyanlar,
belki, biraz da,
vücut diliyle iyi anlaşamayanlar...
biri karşı çıkıyordur, diğerinin yalanına...
Kayıt Tarihi : 7.7.2004 20:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Halil](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/07/07/vucut-dili-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!