Voltaladık Yaşamı.. Ölümü Kolayladık...

________Gidenlerin..Ve gidip unutulanların anısına......_________

En çok gülüşünü özleyeceğim..Birde Saçına sinen o leylak kokusunu..Üzülme sakın..Nereye gidersem gideyim ve nerde olursam olayım..Seni bekliyeceğim..

Bu gün arkadaşlar geldi..Son defa..Görmek istemişler..
Hepsinden bir parça 'son' aldım yanıma..Mustafa son kez çay demledi mesela..Yılmaz son fıkrasını anlattı..Yine güldü geçirdi kerata..Ahmet son defa baktı gözlerime giderken, üzgündü...Başucuma bıraktığı bir parça dostluk..Ve biraz hüzündü..Yusuf yine şiir okudu..Memleket havası vardı içinde.. Birde bizim şu sonu gelmeyen 'İnsan olmak' davası..Adımı da koymuş bir yerine..Bilsen, nasıl dokundu..

Hepsinden bir parça 'son'..

Sonra gittiler..
Bir sessizlik oldu..İnsanı sağır eden bir sessizlik..Volta atmak yetmedi..Yatmak, uyumak kar etmedi..Kendi kendime konuştum bende..Türkü söyledim işte..Senin en çok sevdiğin..Hani vardı ya..Şu Selanik Türküsü..

'Çalın davulları çaydan aşağıya..
Mezarımı kazın bre dostlar boydan boya..
Koyun sularımı kazan boyunca..

Aman ölüm canım ölüm, üç gün ara ver..
Al başımdan bu sevdayı..Götür Yar'e ver..'

En çok bakışını özleyeceğim..Buğulu mavilikte beni alıp gökyüzünün en beyaz bulutunun üstüne bırakan gözlerini...

Umut deyince insan nasılda ürperiyor değil mi? Koşmak delicesine durmadan koşmak geçiyor içinden..

Bir adımlık voltada kaç adım koşar insan..Umut beklemek midir? Yada ne bileyim özlemek midir umut? Bir kadının sokağa düşmesine, sermaye olmasına kızmak değil midir? Bir çocuğun 'Boyayalım abi? ' sorusuna canı yanmak, buna nasıl dayanılırı anlamak değil midir? Alın terini, çeliğe su verirken ellerinden kayıp giden, çalınan emeğini sorgulamak, sahip çıkmak değil midir? Umut 'İnsan olmak' sa eğer..Ölmek..Ya ölmek nedir?

Ben değilim ölüme yolladıkları aslında..Kendi Onur ve İradelerini öldürecekler..Sallanırken vücudum o Darağacında..
Bir Coni, Bir Salomon, Bir Ariel..Ellerinde viski bardakları.. Düşünüp bütün o yardakçıları, hallerine gülecekler..

Hayır ben değilim ölüme yolladıkları..Belki bir..Belki iki..Belki de üç genç kuşak...Ve o kuşakların bilinçsiz, yargısız, amaçsız yetişecek çocukları..

Gülüp geçiyorum şimdi baktıkça..Ah bir anlatabilsem...Bir anlatabilseydik...Bizim değil...Bahçede kurulan, bu yarının Darağaçları! !

Sömürge olmak istediler..Sömürülmek istediler...Ne için? İnsan hakkı dediler, özgürlükler dediler..Kim için? Nice annelerin..Ve nice genç kızların, çocukların...Bağırları yanarken için için..Ne yapmak istediler?

En çok sıcağını özleyeceğim ellerinin...Silah tutmuş tetik düşmemiş elimde saklı tuttuğum...

Ölmek kolay iş..Zor olan yaşamaktı sevdiğim..Bir yerden başlamaktı, direnmekti, karşı çıkmaktı..Biz zoru başardık..Kolay gerisi artık..Lakin anlatın sokaklara çıktığımızı, 'İnsan' için çıkıp haykırdığımızı...Duysun Çocuklarımız..Ve dünün karanlığından kalksın, uyansın yarınlarımız...Yoksa hepimiz..Bir gün hepimiz.. Topyekün..İnsanlığımızdan utanacağız...

Uçurtma yapın çocuklarınıza...Buluta sevdalanmayı, güneşe dokunmayı anlatın..Rüzgarla dost kalmayı ve bazen..Bazen bile bile yağmura yakalanmayı...

Yar kokusu deyin..Değişilmez basit bir uçkur sevdasına...Yar deyin..Yaralanmaktır..Bazen dokunmak yüreğin titreyerek eline.. Bazen gözlerine bakarken...Utanmaktır...

Ve Emperyalizmin..Kapitalizmin..Demokrasi dediklerinin..
'İnsan hakları' diye dinlettiklerinin...Gerçekte ne olduğunu konuşun.. Anlatın...Öğretin..

Bizler...Özgürlüğü karşı koymak diye niteledik...Direnmek olarak bildik..Ve kendi kalmak, kendi olmak..Kendi irade hükmü ve bilincinde yaşamak diye öğrendik..

En çok...Bu heyecanı özleyeceğim...Hani kaldırım köşesinden dönüp gözlerini gözlerime mıhladığın o an var ya..O şaşkınlık an'ı.. Sonra beni benden alıp senin en saklı düşlerine götüren gülüşün...

Ben şimdi gidiyorum...Sen belki çok sonra geleceksin...Ama hayat bu..Devam edecek..Ben..Dediğim gibi, işi kolayladım... Artık zor...Senin işin...Düşün canımın diğer yarısı..Son kez...
Düşün........