Viya (Ey Ölüm) Şiiri - Melih Coşkun

(Kazım Koyuncu anısına)

Ey ölüm
Ne istersin
Daha yazılmamış şiirlerimizden,
Hiç kimsenin dinlemediği şarkılarımızdan

Artık hiç silinmeyecek kulaklarımdan
Haziran sıcağında susturulmuş
O asi kemençenin ağlayışı.
Rüzgarın savurduğu saçların
Dalgalanmayacak bir daha
Karadeniz’in sonsuz karaltısında

Sözün bittiği yerdir burası
Söylenmemiş türkülerimizin
Boynunu büktüğü...
Oysa ben daha önce görmemiştim hiç
Koskoca bir denizin
Yanağından süzülüp yaşlarının
Göğsünde parçalanışını.
Ben daha önce hiç horon teperken
AĞLAMAMIŞTIM...

Ey ölüm
Ne istersin bilmem ki
Yarına sevdalı çocuklarından...

*Viya: Kısaca aletsiz sörf- vücut sörfü olarak tanımlayabiliriz yada laz sörfü.