Bir zamanlar bu evde hayat vardı,
Güneş sanki en önce bu eve doğar,
Pencerelerinin önüne kuşlar konardı…
İçeriden bir kadın çocuklarına seslenirdi:
’ Sabah oldu, haydi yavrularım uyanın! ’
Bir zamanlar bu virane ev sımsıcaktı,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
