Virane Aşk Şiiri - Tuna Kahraman

Ruhumun en virane sapağında buldu seni yüregim. Düslerim yoktu var oldular bir anda. Büyülü bir his,tarifi imkansız bir melankoli veya geceleri mum ışığının etrafında pervane gibi dönen bir deli.
Nasıl bir mevsimin içine düşürdün beni. Dışım soğuk buz gibi, içim sanki yangın yeri. Gözlerim buğulu bir cam, ruhum fırtınanın ortasında alabora olmaya hazır bir gemi.
Baharın habercisi olan gülüşlerini esirgeme benden. Sen güneş doğduğunda aydinlandiginı sanıyorsun ya, o öyle değil işte. Gözlerin olmadan aydinliga çıkamayacağımı bilmiyorsan nasıl aşktan söz ediyorsun. Etme!!!
Eğer içinde bu ateş yoksa geçen zamanı boşver anlamsız. Gün değil, gece değil, mevsim değil, bir ömür geçer ama amaçsiz. Bazen bu yureğe bu kadar acı fazla diyorum kendi kendime. Ama hata bende küçücük yuregimle kocaman sevdim seni ahmaklık yine bende.