Virane Şiiri - Yaser Yeşilyurt

Arnavut taşlarıyla kaplı, dar ve uzun bir yol…
Üstten aşağıya taşların arasından süzüle gelen azca bir su küçük çaplı.
Eski bir ev camları çatlak. Kapısında koca bir tokmak.
İçerisi serin.
Uzunca bir koridor, epeyce derin.
Şirin kutu gibi sağlı sollu odalar,
Şöminede yarım yanmış kara kuru dallar.
Rüzgâr sonbaharın yapraklarını misafir olarak getirmiş,
Camın pencereden kırılıp terk ettiği yerden.
Nede benziyor gönül evime!
Virane, boş, ıssız, kimsesiz, soğuk, terk edilmiş, bir başına ve yıpranmış.