Hüzün mevsimlerinin hüküm sürdüğü kentin
Çatısından süzülen türlü iyi niyetin
-Kenar mahallesinde badanasız bir evim.
Yıllar geçti yıkmadı ne rüzgâr ne fırtına
Tonlarca elem, keder yüklenmişken sırtına.
Köhnemiş hayallerin bacasından tüttüğü
Paslı asma kilitte umudu büyüttüğü
-Küçücük kulübeyim sanılmasın bir devim.
Minderimin altında saklanırken günahım
Parçalandı camlarım duyuldu her gün ahım.
Bir teneke sobada gözyaşım kora döndü
Gazı biti lambamın daha akşamdan söndü
-Bütün bunlara rağmen yaşamaktı görevim.
Sıcaktan berbat oldu tel dolapta nevalem
Aldırmadım, sabrettim hor görse de el âlem.
Çileleri işledim işte geldim bu hale
Geçer miyim bilinmez çok az kaldı finale
-Kabul olsun dilerim sunduğum son ödevim.
Dönüp baktığım zaman bir an demedim “Keşke”
Yakışır mı virane gökteki altın köşke?
-Afet Kırat
Kayıt Tarihi : 17.7.2009 01:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebriklerimle sevgili hemşerim Afet hanım. Saygılarımla on.
Tebrikler harika
Tebrikler harika
saygılarımla
TÜM YORUMLAR (22)