Uğraştım da yedi yıl, kurdum gönül köşkünü,
Yedi günde dağıtıp, yerle yeksan bıraktın.
Hey sevdadan anlamaz, boş gururun düşkünü,
Bu dünyamı perişan, köşkü viran bıraktın.
Gözlerin yalvar yakar, dilinse inkar etti.
Aramıza çektiğin, gururdan büyük setti.
Aktı zaman sel gibi, işte son nefes bitti.
Ruhumu sen kabzettin, narda fazan bıraktın! ...
Kankırmızı bir halı sermedim mi yoluna? ! ..
Çok mu büyük günahtı, tutununca koluna? ! ...
Seni kim sever böyle? ! Bak sağına soluna,
Üç mevsimi harcadın, yaslı hazan bıraktın.
Yay dedin de zamanı, yaymadım mı önüne? ! ...
Verdim sonsuz teminat, yarınına, dününe.
Alacağım var benim, senden mahşer gününe,
Dön arkana bir kez bak, yarım insan bıraktın.
Kayıt Tarihi : 29.6.2009 13:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!