Virane Şiiri - Fırat Ülker

kalbime son kez baktığımda
yıkılmış bir şehir vardı
güneş batıdan doğsa
yeter ki doğsun da,batıdan olsa
dediğim karanlık bir şehir
vardı gördüğüm orda

ortadan ikiye bölünmüş
yarısı harçlı tuğla parçaları
cam kırıkları,çiviler,
yarılmış beşe-onlar,
yanmış tahtalar,kapılar.

oysa ne emek vermiştin
onları sevip,okşayıp
birer birer yerleştirmiş
koca bir inşa kurmuştun
kocaman bir şehir yaratmıştın
şimdi bakıyorum da
o birer birer yerleştirdiklerin
teker teker kırılmış durumda

diyelim ki
o tüm kırık parçaları
önce teker teker yapıştırdın
sonra da uç uca ekleyip
yine o güzelim şehri yarattın
kaç zaman sence
kaç an dayanır
içimdeki titremelere
tekrar yapıştıracaksın
tekrar yıkılacak
tekrar tekrar yapıştıracaksın
olmayacak.,
hatta öyle bi an gelecek ki
hiçbiri tutkal tutmayacak
bir parça bile,tek bir saniye
yapışık kalmayacak

bırak.,bırak.,
bırak kalsın..
bırak senden eksik
benden yarım kalsın..
bırak mühendissiz,mimarsız
bırak imarsız
bırak sensiz,bensiz
bırak hatıralar olarak kalsın
bırak yıkılmış,kırılmış
ama.,
kendi başına
bırakılmış kalsın..