Vira Vira Vardım Karadeniz'e*

Vira vira vardım Karadeniz’e
Seni sordu bana bir bir martılar
Pür-melâl anlattım seni onlara
Dağlara vururken son karartılar
Oysa sen yoktun o an yanımda
Olsan çoğalırdı kalpte ‘artı’lar
Bir başka havayla coşardı deniz
Türküler söylerdi bize dalgalar
Vira vira vardım Karadeniz’e

Uzlete çekildim Küçük Limanda
Kumlara adını yazdım bir sıra
Dalgalar adını aldı götürdü
Kavuşturdu derin, mavi sulara
Silse de dalgalar gülce adını
Sonunda ulaştım aşkınla var’a
Öğrendim sırrını artık gam yemem
Kader yüreğimi çekse de dara
Uzlete çekildim Küçük Limanda

Süreyyâ bir başka olmuş bu diyâr
Değişmiş... değişmiş, âh! Karadeniz
Değişse de her çehresi gün gibi
Toprağında ikimizden kalmış iz
Eğilmeyen, bükülmeyen o aşkın
Hâtırası silinmemiş hâlâ düz
Gel gör buraları tekrar yeniden
Eskimeyen aşkın nakışını çiz
Süreyyâ bir başka olmuş bu diyâr

Göçmen kuşlar, göçmen kuşlar güzelim
Göçe durdu, sıra sıra ilimden
Gün yorgunu kuşlar verdiler mola
Kana kana su içtiler elimden
Sundum muhabbeti, aşkı onlara
Anladılar aşk lisanlı dilimden
Vakit erdi, akşam oldu, ay çıktı
Kalktılar yerlere değen dalımdan
Göçmen kuşlar, göçmen kuşlar güzelim

Senin göçün yüreğime ne vakit
Göçmen kuşlar gitti, döndü yeniden
Sen de döner, gelir misin bir vakit
Çıkar mısın büründüğün sîneden
Güle bezediğim, hep gizlediğim
Bir şey bulur musun o hazineden
Uğruna adanmış sırlarım ile
Olur musun beni bahtiyâr eden
Senin göçün yüreğime ne vakit