Vik vik vik vak vak vak vak

Eskiden doğal güzellik;
Köylerde dere kenarında,
Yeşil başlı ördekler ve kazlar
Öter dururlardı:
Vik vik...vak vak vak...
Biraz ötede çokcuklar oynardı,
Taklit ederek vik vik vak vak...
Hatta üzülürdük çoğumuz,
Ördek gibi kaz gibi yapamadığımıza!

Şimdi yağmur yağınca,
Köydeki dereler sustu sanki...
Ördekler, kazlar da sustu.,
Çocuklarımız da oynamıyor inan ki...
Ya büyük şehirlerimiz,
Dolup taşıyor suyla selle...
Utanıyor kurak haline nehirlerimiz!
Duysalar koşar gelirler büyük şehire,
Köylerdeki kazlarımız ördeklerimiz...

Önce sıkılıyordum bu hale,
Şimdilerde buldum bir çare...
Baktım ki suyla kaybolmuş kaldırımlar,
Yürürken ötüyorum için için: vik vik vik...
Bakıyorum ki her taraf göle dönmüş,
Ötüyorum bu kez de: vak vak vak..
Aslında rahatlatıyor insanı,
Ama şöyle özgürce ötemediğime,
Ördek gibi kaz gibi istiyor da insanın canı,
Utanıyorum yapmayı bilmediğime!

Büyük belediyeler,
Daha büyük işler peşinde...
İnsanlar da öterse: vik vik vik, vak vak vak...
Belki olurlar daha zinde...
O zaman şehirdeki güzelliğe bak!
Köylerde dereler yoktur artık,
Şehirler eski köylerin izinde!
Büyük şehirler, çoktur artık...
Al sana yeni bir trafik,
Vik vik, vak vak, vik vik vik...
Çekilmez bu su ve seller,
Vik vik, vak vak, vik vik vik!