VII. Ben (Bir Hayat Hikayesi)

......................................................................Şehmuz Artan'a

Ölüm geldi ve şiire gözyaşı düştü
Anlat dedi adam
ve bize kalemin ucunda kırık dizeler düştü.

Dişlerinin arasında yaşam çarkının
Bir iyi, bir kötü
Kırılgan bir hayat şekillendi.

Küçük bir çocuk uykusunda ağladı
Hıçkırığı kaygan zeminde
Ömrünü şarampole yuvarladı.

Varlığın sahte mermileri
Sürdü cesareti şarjörüne
Dur demedi bir dost
Atılan her kurşun karavanaya gitti.

Ve melek yüzlü şeytan
Merhem diye yaralarına
Aldı yaşamın tüm soluğunu
Güzel sözler,
...............umutlar,
....................bekleyişler;
..........................kurbanı oldu bir anlık öfkenin!

Kırılan kalp; onarılaz yara
Kanar durmadan, sızar ince ince
Seyrederken gaflet yüksek hızda
Ölümün kıyısında parlak ışık
..........................bitirdi oyunun ilk yarısını...

Ve anladı ki ikinci perdede adam
Acılar denizinde bir damlaymış meğer yaşananlar
Lokmasız,
.........soluksuz
................ve zehir zıkkım günlerin ardından
Bir çift gözde gördü timsah gözyaşlarını!

Sordu;
.....' Beğendin mi eserini? '
Zaten beklemiyordu ya,
................bir cevap bile alamadı.
Ya da ağızdan çıkamayan sözcükler
Tüm anlamıydı belki yaşadıklarının...

Belki bir kalemde silinebilecek dava
İdama döndü tek celsede
Çekilen ip kimindi,
.................orasını hiç kimse bilemedi.

Umut ise bir cepte,
.................düğmeleri sıkı sıkıya kapalı
....................................unutulduğu yerde kaldı.
Beklenen ise şimdi,
.................uzanıp ilâhi bir elin,
.....................................o düğmeleri çözmesiydi.

Yeşile boyalı bir düzlükte
Ceviz ağaçları gölgesinde
Gelirken bir izmaritin sonuna doğru
Anlat dedim o adama
ve anlattı,
........o anlattı ben şiir ağladım,
........................şiir yazıldı o kupkuru ağladı...

Ölüm geldi ve gözyaşına şiir düştü
Adam anlattı
ve bize;
.......bir dosta teselli diye geçmişe,
...........................................vefa borcunu ödemek düştü.

(24.09.2008) Kırklareli