Vicdanla Sohbet Şiiri - Mustafa Çetinkaya

Vicdanım,
Savcımdır,yargıcım,avukatım.
Hani nerde yalanlarım.nerde iftiralarım?
Hırsızlığım nerde?
Namussuzluğum?
Varsa gösterin,
Utansın insanlığım…

İnsanca yaşamak için,
Birer avuç su dökmeli toprağa,
Birer tutam karanfil atmalı.
Güvercinler uçurmalı güvercinler
Toz duman olmuş havaya,
Güzelliğe,aydınlığa...diye yazmalı,
Sloganlarla karalanmış duvarlara.

İnsanca yaşamak için,
Haksızlığa inat,bağnazlığa inat,karanlığa inat
Sevgi ekmeli,hoşgörü ekmeli,dürüstlük ekmeli,
Vicdanlar konuşmalı umut umut yarınlara
Güzellik öğretmeli Trova atlarına.

İşte o zaman,
Öyle bir güneş doğar ki karanlık sokaklara,
Öyle bir aydınlanır ki yüreklerimiz.
Nice yüzler güler,nice güller açar,
Nice yağmurlar yağar.
Başaklanır çorak topraklar,
Hasat mevsimi kahkahalar atar,
Bereket dolar ambarlara.

Vicdanımız,
Savcımızdır,yargıcımız,avukatımız.
Hani nerde yalanlarımız.nerde iftiralarımız?
Hırsızlığımız nerde?
Namussuzluğumuz?
Varsa gösterin,
Utansın insanlığımız…