Vicdanla Başbaşa Şiiri - Hüseyin Poyraz

Dün gece vicdanım geçti karşıma
Hesabını doğru yap dedi bana.
Dedim ki; bu işe sen hiç karışma
Bu gidişin sonu sarp dedi bana...

Bir kadeh doldurdum ikimiz için
İçimdeki ateş kor için için
Dedi ki; bu yangın bu telaş niçin?
Savurduğu sözler şaap! dedi bana...

Aşığım, yürekten sevdim ben onu
Karamsar olupta karartma bunu!
Senin aşk dediğin gönül oyunu
İster isen ona tap! dedi bana...

Bir ara dedi ki; benden demesi
Uzaktan hoş gelir davulun sesi!
Anlamadım dedim, o neyin nesi?
Ömür yaz değildir hep dedi bana...

Bu kadar tecrübe bu kadar belge
İnsana vicdanı olmalı gölge!
Mecnun dedikleri Kays gibi bilge
Leyla'nın elinde sap dedi bana...

Durmadan aksa da gözünün seli
Acımaz haline gerçeğin eli!
Dost dost diye yanan Baba Veysel'i
Kendine kılavuz yap dedi bana...

Desen de, neyleyim böyleymiş yazım
Meyveyi ham iken yememek lazım!
Sen Hüseyin isen, ben de Poyraz'ım!
Dinlemezsen yuttun hap dedi bana! ...

(Kays, Mecnun'un gerçek adı)
14 Şubat 2009 - İstanbul