Diyecek bir şeyim yok.
En içten duygularımla, duygularını ayakta alkışlıyor, sana ve hislerine dolu dolu vicdan diliyorum.
Kusura bakıyorum artık. Çünkü bugüne kadar bakmadığım kusurlar, solumda büyüttüğüm meleğimi gözümün önünde öldürdüler. Çünkü can diye canıma sardığımı, sözün bittiği yerde gömdüler.
Kapılarımı hızlı çarp giderken.
Çarp ki, tekrar dönecek yüzün de, söyleyecek sözün de olmasın yüzüme. Çarp ki aralık kalmasın sesine soluğuna. Çarp ki bir umutla bekleyecek takatimin yüzüne söyleyeyim öldüğünü. Kessin bileğinden, sana adadığı umutlarını. Başını ellerinin arasına alıp, saatlerce gelen geçeni sana benzetmesin. Öldü desin. Hangi mezarlıkta kime ait olduğunu bilmeden yaşasın bedenim. Başım, gönlüm sağolsun, kelimeler sağolsun, sen sağ olma içimde.
Saçlarına papatya toplayan çocuklar büyümesin arka mahallemde. Yarım kalsın kursağından boğulmuş mutluluğum. Uçurtmalarım bulutlara takılı kalsın göğümün karanlık yüzünde. Sen kalma.
Küs olsam, geçerdi kırgınlığım. Ölsem, unuturdum boğulduğum denizin acısını. Ölüm ölene hiç yakışmıyor ama, sen bana yeterince yakıştın...
Kayıt Tarihi : 14.6.2017 18:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!