Ben sevgiyi yazarım, umudu, acıyı, çileyi, hüznü. Ağarmış günleri, bahara durmuş sevinçli yüzleri, masum çocukları, çiçekleri, kelebekleri yazarım, ama kötülüğü yazmam, kötünün yanında olmam, vicdansıza çanak tutmam. Buna ne kalemim yol verir ne yüreğim elverir. Babamın yedirdiği helal lokma, annemin yastık altı, sofra başı öğütleri ne de doğruluğu, dürüstlüğü, merhameti öğreten vicdanımın sesi izin verir...
Kayıt Tarihi : 20.6.2017 10:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!