Vicdan Mahkemesi Şiiri - Adnan Şahin 2

Birgün mutlaka
dönersin geriye,
vicdanını
saçından sürüye sürüye.
Bölüşmediklerinle,
ağlattıklarınla,
yüreği büküklerinle,
görülecek
hesap defterini dürmeye.

Öyle bir şeydir ki
vicdan mahkemesi:
Bir alçak gibi
kaçsan da günahlarından,
Bir gölge gibi
peşinde olacak kirlerin,
Hiç düşmeyecekler yakandan.
Yüzleşemediğin için gölgenle;
Karanlıklarda saklanacaksın hep.
Ama;
ne kadar şeytan olursan ol,
Feriştah olsan da kar etmez.
Eninde sonunda
vereceksin hesabını.

Ya vicdanın seni affedecek.
Kusup tüm günahlarını,
duru sularla gargara yapacaksın,
zift karası vicdanını.

Ya da vicdanın gömecek seni,
iflah olmaz onurunla birlikte.
Dayanamaz olunca iç sesine,
susturacaksın bir gün,
sana ödül verilen bu canı.
Tüm affedilmez
rezil suçlarınla birlikte.

22.12.07