ilk kez yürümeyi öğrenen çocuk gibi
takılıp düştü yüreğim yalanlarına
bir merhabanın sesi kulaklarımda
birde gülüşünün iz düşümü gözlerim karasında
Ansızın girdin hayatıma
sanki " de ee " der gibi
kapıdan birine bakıp giden
bir yabancı gibi
ve en önemlisi de
tüm yaşanmışlıklarımızı
yürek bohçana çıkın yapıp
sanki aşk zabıtalarına yakalanmamak için
koşar adımlarla gittin
Kolaydı senin için
Tabancaya gerek bırakmayan
kurşun gibi sözlerinle
Öldürüp giderken yüreğimi
Susmak!
ve Zevk meslesiydi tabi
her katilin ayrı bir işkence
yapış biçimi vardı nede olsa
Sustun sustun sustun
Yüreğimi delik deşik edene kadar
Sustun!
ve gittin
Gitmek bile vicdan işiydi aslında,
sahi;
sende vicdan varmıydı acaba...
Özcan GüderKayıt Tarihi : 17.7.2013 00:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
vicdan var mı acaba/ gidebilen yolcu da
yada kalan yolcu, nasıl çözecek bu vicdan sorgusunu.
Yine ÖZCAN GÜDER bey dostumuzdan, güne düşen, gün içinden mısraları bölüşen bir şiir
yürekten kutluyorum
ama vicdan insanda bulunmas zaruribir sıfat. sanırım herkeste olmayabiliyor bazen.
güzel çalışma tebrik ederim.
kutlarım ey şair...
TÜM YORUMLAR (13)