Vicdan Şiiri - İsmail Özabacı

Duydun mu hiç?
Geride bırakırken
Vicdanının sesini
Büyük bir aşkı
Yoksa o mu sebeb?
Dönmene geri...

Bazen
Ufak bir çocuğun
Gözyaşıdır vicdan
İçine damlarda durur
Elbet bir gün,
Birikince dökülür

Sende bilirsin
İlk aşkıdır her
Babanın kızı
Ondan ayrılınca
Başlar içinde
En büyük sızı

İçimizde
Yorgun yılların
Bir o kadarda
Yılgın izi
Geçtikce üstünden
Anılar üzer bizi
Birde vicdanın sesi
Eklenir umutla beklerken
Duymazcadan gelmezsin
Seni bu kadar
Severken...

Unutma!
Büyük olur her Vicdan Aşktan
Bunu da hatırlatayım
Baştan...