Vicdan Şiiri - Serdar Şimşek

Yaktım bütün gemileri
İçli bir savaştan geriye resmin kaldı
Oysa olsaydın her günümüz bayram niyetine
Dolduracaktık yüreğimizde ki torbaları şekerle

Sen alışılmış sohbetlerin kadını olmayı seçtin
Ben ise bensizlikten arta kalan bir hayatta seni düşlemeyi

Bu hangi düşün azabıdır tutuştuğum
Son sigaramla gözlerini andığım,
Yandığım,
Yanıldığım…

Olsaydın düşler büyütecektik seninle
İşte bu yüzden düştük kör bir kuyunun en dibine

Şimdi hangi çaresizlik bize çaredir bilinmez
Hangi acı sızımızı dindirir
Hangi özlem kavuşturur bilinmez
Kaderse bu yaşanılan
Öyleyse sonumuz
Mutluluğa meyilli denilmez

Artık sonbaharda bir ağacın yaprağı gibiyim
Kanatsız bir kuşun kanadıyım
Kırık düşler emziren

Bir şarkının nakaratlarında ararım seni
Her dize bilindik bir umutsuzluk özlemi

Ben senin olduğun düşlerin güneşli günlerine kandım
Her yağmurda ahmak oldum
Islandım

Belki bilmek istersin
Hiç olmadık yerde
Sırtımı bilindik bir kahpeliğe yasladım

Hadi git hiç gelmemiş olan
Küçümse sana olan aşkımı
Hadi git farkında olmadan
Göz bebeğimi aşkla emziren

Gelip gözyaşlarını paylaştın benimle
Bense içme ağladım gizlice

Anla ki ben hatayı seni sana anlatmakla yaptım
Yok bir farkımız dedim,
İşte orada yanıldım
Belki her şeyimiz aynı
Belki bir adım ötemdesin
Yüreğimin bir adım ötesinde yada gerisinde

Yokluğunda çok farkımız varmış anladım
Bende var olan sadece aşk değil
Vicdan!
Sen ise ne aşk nede vicdan!