İnsanın en acımasız düşmanıdır yalnızlığı
Sessizliği ile aldatır
Sakinliği ile oyalar
Düşünüyor zanneder insan
Karanlık dehlizlerde kaybolurken
İç sesleriyle boğuşur
En zalimidir vicdan
Kıymık gibi batar kalır benlikte
Katlanılmazı eşeler durur.
Şehirler terk edilebilir
Herkesten kopulur da
İnsan kaçamıyor kendinden.
Kayıt Tarihi : 22.9.2020 23:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Psikeart adlı dergide yayınlanmıştır.
Gönlünüze kaleminize sağlık.
Tebrik ediyorum.
TÜM YORUMLAR (1)