Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Şiirinizi gayet manalı, hikmetli, hakikatli ve şuura medar buldum Maruf bey kardeşim lakin "aşk" kelimesine ister istemez takıldım. Zira, aşk; işk kökünden türeme bir kelime olup mana olarak da, sevenin sevdiğini- tıpkı sarmaşık bitkisinin kendisini ayakta tutan canlı payandalarına yaptığı gibi- severken boğup öldürmesi demektir. Onun içindir ki, ne kitabullah'ta ne de lisan-ı Nebevi de böyle bir tabire rastlamak mümkün değildir.
Meşru, makul, fıtri ve baki muhabbetler ve de hayırlı çalışmalar dilerim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta