Veysel Karani Şiiri - Mustafa Yaman 2

Yemen’in sessiz çöllerinde bir gönül yanar,
Adı Veysel Karani, aşkıyla anılar.
Görmedi yüzünü, ama kalbiyle gördü,
Bir selam alamadı, aşkıyla öldü.

Annesi hasta, bir dua gibi yanında,
Cennet kokusu duyar annesine baktığında
Peygamber özlemiyle yandı içi,
Ama vefa tuttu ellerinden sessizce, içli içli.

Medine’ye varamadı, yollar uzadı
Ama adı göklerde yankı buldu, adı
Bir kalp var ki görmeden sevdi Resul’ü,
Gözyaşıyla yıkadı aşkın gülünü.

Ey vefanın adı, ey sabrın nefesi,
Senin yolun oldu aşkın sesi.
Veysel Karani, bir ışık gibi parlar
Annesine hizmet eden, Allah’la anılır,
Kalbinde rahmet yeşerir, gönlü nurla dolanır.