Veysel'im (4) Şiiri - Ali Yapalak

Feyiz aldı Dedem Korkut kopuzdan,
Haz duydu Veysel’im curadan sazdan,
Kemanı kavalı bilse de azdan,
Sadık yarim sazım diyen Veysel’im.

Çok giymiştir iskarpini ayağı,
Aşıklar misali mes’le çarığı,
Muradın almaya yetmez harçlığı,
Sonradan paltoyu giyen Veysel’in.

Külledi ocağı aşını kurdu,
Tahta kaşık salıp karnın doyurdu,
Güğüm, tuluk, testi su kabı oldu,
Bunlarla yaşayıp giden Veysel’in.

Veysel’ in köyünde geçim çiftçilik,
Göçebe konuyor yaylaya keklik,
Mayıs ayı taşır ayrı özellik,
Tecer yaylasına konan Veysel’in.

İçini yakıyor yiten baltası,
Beraber aradı köyü obası,
Harmanın savurdu gönül yabası,
Reçberlik çağını aşan Veysel’in.

Bazı karasaban, bazı traktör,
Tarlaların sürdü dolaştı köy köy,
Kirazlar yetirdi çoğalttı boy boy,
Toprağı meyveye boğan Veysel’im.

Yapalak Veysel’in çağına gitti,
Nelerle yaşamış kağıda döktü,
Veysel’i anlattı bağıra dikti,
Bin bir çiçek oldu açtı Veysel’im.

08.07.2004