Veysel Gider Şiirleri - Şair Veysel Gider

Eylemez ki bu dünya
Dertlerimi, eylemez
Kederler eylense de
Öter bülbül, dil bilmez.

(Mart 1992)

Doğruysa, dostsa, dost sözünüz;
Uyumluysa varlığınızdaki tenle
Eğer ki dost arıyorsanız gerçekten…

Hem ana, hem baba sevgisinden daha ak
Bütün güzellikler O’ndaysa…

Kop’ta bir anıt;
Binlerce Şehitin hepsine, bir mezar taşı…

Kop’ta bir anıt;
Binlerce Şehit torununa anlamlı bir acı.

Gel yarim, aşkın elinden
Gül yarim, benim dilimden
Sol yarim gülün külünden
Al yarim selvi de dalından..

Sünbülüm elin dilinden

Aşk ne bir kelime
Ne de bir hecedir;
Aşk, sevdiğini
Delicesine sevmektir..

Ordugah kurdu Mehmetçik, güzel Silopi’de
Yükselmiş dağları sağ ile solda
Kariyerler – silahlar, Mehmetçik orda…

Beklerken sınırı, parmaklar hep tetikte;
Korkusuzca koruduk Vatan’ımızı

:

ADIM

Adım Veysel’dir; Soyadım GİDER
Namına nakşolmuş, tarihine der

“ŞAŞKUNİ” duyduğunu bu acize anlattı
Dedi ki: - Dünya fani, Baki: Sadece ALLAH...

Fakir bir kadın varmış, uzaklarda bir köyde
Beyinin ölümüne ağlayıp, baka kalmış

SENİN aciz bir kulunum
Bu hayattan ben yoruldum;
Affet bizi, Sen: Ya RABB’im..
Benim ALLAH’ım, Ya RABB’im..

Gönlümüzü SANA açtım

Aradım yıllarımı geçmişteki yollarda
Bulabilmek ne kolay yok oldu anılarım
O güzellikler silik, toz bulutlu olsada
Yine de geçmişimi anılarda aradım.

Kollarımı açmışım gökyüzüne duada