Veten Şiiri - Emir Şıktaş

Bir dert tutup içerimi od alar hey candı yanar,
Ne men derde dözebillem, ne derdi veren yar danar,
Namert olan fırsat tapsa gücün yığıp meni sınar,
Mecnun sevdalı men idim, acıya candı dayanar,
Gözleri gan çanağıdı, bes ağyar ne vaxd oyanar,
Derde sükût dözdüm iller, eller meni laldı sanar,
Küllerinden doğan elim, bir asırdı dilsiz bir nar,
O günden can yaralıyam yasım bitmez, ruhum donar,
Şiirle hafızam yaşar, neler çekilmiş inanar.
Şirin görünür gözüme sağalmaz heç yaram ganar,
Darda galsa şirin olar, riyakardan can usanar,
Ana dilimin üstünde ziyalımı gaspçı gınar,
Torpağımı paylayannar beyguş’du her dala gonar,
Bukalemun bedenleri her den bir renge boyanar,
Gizlese de namert cismin, utanmaz üzden tanınar,
Veten oğlu Cevanşir’i, Babek’i üreyim anar,
Emircan veten sevdalı, sehere tezden uyanar.
Dırnağına daş deyende veten üreyim de yanar,
23.6.2025 Emir Şıktaş