Veronika Şiiri - Cem Bektaş

Veronika yeşil vadilerin çiçeği,
Ak saçlar... bozkırlar... ateşşehirler...
Bir uçtan bir uça kokusu duyulur,
Veronika... yeşil vadilerin güzeli.

Vadilerin çiçeğidir o, en güzel çiçeği.
Varsın kıskansın gökkuşağı... o daha renkli.
Bir uçtan bir uça kokusu duyulur,
Veronika... güzel vadilerin yeşili.

Her şiir sana kafiyelenir Veronika...
Yağmur ağlarken dinlenir, güneş yanarken,
Her yer karabasanlar kentidir sen uyurken
Çorak dudakların yaşam suyu Veronika.

Sonra her yana yayılan kem sözler
Veronika öldü... veronika ölüyor!
Pembe gündüzlerin katili karahaberler,
Veronika öldü... veronika ölüyor.

Şimdi baksana her yer matem yeridir,
Ak saçlar... bozkırlar... ateşşehirler.
Belki bu gürültü bir ağıt sesidir.
Ama veronika hiç ölür mü ki çiçekler?