Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
DENIZLIYE GITMEK DEGIL ÇARE
BENDEN RAHAT YOK O YARE
AYRILIK BIZE BAHANE
VARMAZSAN KACIRIRIM
DENIZLIYE GITMEK DEGIL ÇARE
BENDEN RAHAT YOK O YARE
AYRILIK BIZE BAHANE
VARMAZSAN KACIRIRIM
DEĞERLİ KARDEŞİM,
FESİH HOCAMIN TAVSİYESİYLE SAYFANIZDAYIM...ÖNCE ONA SONRA SİZE TEŞEKKÜRLER...SAYFANIZDA OLMAK ŞİİRLERİNİZLE TANIŞMAK ÇOK GÜZEL...
HER TÜRLÜ YOLU ANLATMIŞSINIZ HALA İNAT EDİP VERMİYORLARSA KAÇIR GİTSİN GARDAŞIM...SENDEN GÜNAH GİTSİN...YÜREĞİNİZE SAĞLIK...TEBRİKLER...
SELAM VE DUA İLE
Yemin ettim alacağım
Yerden yere çalacağım
Deniz derya aşacağım
Vermezlerse kaçırırım...Halil İbrahimoğlu
Bu da benden olsun Dervişoğlu ' Kadir Albayrak'
Ben istedim karar sizin
Zorlamadan verin izin
Fikri olsun hepinizin
Vermezlerse kaçırırım
Deli deli akar kanım
Aşka düştü dört bir yanım
Sabır deme, yok zamanım
Vermezlerse kaçırırım
Eger gercekten candan seviyorsan vermiyorlarsa bende derim kacir gitsin
Helal olsun kardeşim vermezlerse eğer seviyorsan oda seviyorsa kaçır yüreğinin en nadide köşesine:)
Aşk bacayı çoktan sardı
Yolumu bekleyen yardı
Onsuz ömür bana dardı
Vermezlerse kaçırırım ..Hacer Alioğlu
Eline,kalemine ve yüreğine sağlık Genç Kalem.Kulağa hoş gelen güzel dizeler ama ailelerin gönül rızasının da olması çok çok önemli.Evlilikteki manevi temeller öylesine büyük önem taşır ki,yanlış atılacak bir adım,insanın ömürboyu mutsuz olmasına neden olabilir.Bizlere atasözü olarak yutturulmaya çalışılan bir sözde olduğu gibi:'İki gönül bir olunca,samanlık seyran olur.' safsatası yetmiyor.
HOŞ BOŞ SÖZ
'Sevdâ' denen heves imiş bir anlık,
Bir atanın boş sözüne aldandık.
İki gönül bir olunca samanlık,
Meğer seyran olmuyormuş güzelim.
Nazım İNCE
İzninle 'VERMEZLERSE KAÇIRIRIM' şiirine bir 4'lük te benden olsun.Tam puanla selam ve sevgiler...
'Sevgim gönlüne yâr ise,
Senin de rızan var ise;
Büyükler karşı kor ise,
Vermezlerse kaçırırım.........Nazım İNCE
senin icin dokuz köyden kovulurum
askin narina yanmaya koyulurum
kefen giymek icin dünden soyunurum
vermezlerse alir kacarim....
- genc sair yureginizi kutluyorum, dost..
Helal olsun kardeşime. İşte bu kadar. Vermezlerse başkasına gitmesine göz yumacak değilsin ya.
Vermezlerse, ALACAKSIN...
Şiir sesiyle, hecesiyle mükemmel olmuş gerçekten. beğenerek okudum.
Ve İçimden geldi. İki kıta da ben yazdım. Bu iki kıtayı şiirin hikaye bölümüne asabilirsin.
Müsadenle;
Koparırım bir velvele,
Atıp kolu ince bele,
Yar edemem seni ele,
Vermezlerse kaçırırım..........Fesih Aktaş
Baban bana tuzak kursun,
Abin gelsin beni vursun,
Dört düvel karşımda dursun,
Vermezlerse kaçırırım..........Fesih Aktaş
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta