Vermenin Hükmü Şiiri - Sinan Oğuzhan

VERMENİN HÜKMÜ

Vereceksen bir kere de beklemeden vereceksin,
Ne bayram diyeceksin, ne ramazan dinleyeceksin,
Kul etmeden kapına, incitmeden onurunu,
El açmadan, yüzsuyu dökmeden, dilenmeden,
Anlayacaksın sendekinin de emanet olduğunu,
Sana geldiği gibi hesapsızca, rahmet namına
Bileceksin topraktan geldiğini, toprak olacağını,
Vereceksin tanrı kime borçlu kıldıysa hükmüyle,
Sevindireceksin garibi ki, tanrıda seni sevindirsin,
O da sana versin daha sen istemeden umduğunu,
Günah mı helal mi haram mı diye aramayacaksın,
Hesap etmeyeceksin ayı günü, olur mu olmaz mı,?
Gramını, sayısını, az mı çok mu demeyeceksin,
Gönülden vereceksin yalvartmadan, istemese de,
Küfrettirmeyeceksin yedi ceddine, hükümlere,
Lanet okutturmayacaksın gün ağarana dek meleklere,
Vebali atacaksın yorgun olsan da üzerinden bir kere,
Bırakacaksın kendini, alan düşünecek aldığını hesabını,
Alır mı almaz mı incelemeyeceksin enikonu,
Yüreğine konmuşsa mühürle, mühürsüz vereceksin,
Pazarlık yapmayacaksın altına, inciye, yata, kata,
Kendin için vereceksin en başından sormadan,
Elinle vereceksin gizlice, kol gibi oturacak içine,
Aldırmayacak sabredeceksin milyonlar içinde bire,
Göreceksin muradını nur topu gibi acılar içinde,
Sen sevineceksin sırtına takınca kanatlarını,
Cenneti alacaksın alana inat ayaklarının altına,
Anlayacaksın gönlün rahat cehennemi alanları,
Sen sabredenlerden olacaksın tanrının indinde,
Merhamet dileyeceksin yine de nefsine yenilene,
Unutmayacaksın varlık yokluğun aynasıdır bir kere,
Anlayacaksın nar nurun içinde, nur da narın özünde.

27.10.2005 02.17
Malkara evim