Verme Adımı Şiiri - Salim Erben

Yumdu gözlerini giyindi geceyi
Kızıl kıyamet topu öfkesi
Çevirdi yönünü baktı öteye
Kara bulut gördüm gözlerinde
Gökyüzü avucunda ufandı
Mevsim sonbahar dı
Kırlarında kır çiçekleri
Lale sümbül menekşeleri
Açmaz artık hazan gülleri
İşte ömürü işte gökyüzü
İşte güneşi işte umut
Berrak sular gibi duru
Göğsünde kurşun yarası
Vuran kim diye soran olursa
Verme adımı faili meçhulde
Namus bildim tuttum elini
Şimdi es efil efil
At sür bozkır ovalarında
Dilde name gönül sevda
Fırat ol.murat gibi çağla
Yık bendini çoğaldıkça
Çocuk tadında hatırla
Yazdığımı tüm şiirlerde
Ben ferhat Sen şirindin
Gidişine ağıtlar yaktım
Döner diye yollara baktım
Şimdi bir yanım yaz bahar
Bir yanım taştan mezar
Ben av oldum sen avcı
Hangi dağdan esersin
Öyle serin öyle derin
Ellerin üşümüş koynunda
Dört bükülüm yatan ranzada
Gel gör beni
Sarsın bağrını bir kızıl alev
Kara bulut gibi gözde yağmur
Bütün ölümlerden acı
Bütün sevdalardan yüce
Yaşanmamış aşklar bıraktın
Göğsümün tam orta yerinde
Terkedilmiş yıkılmış virane
Yozlaşmış öteleşmiş sevdam
Göğsüme yaslanan avare kadın
Aşkın kitabını yazan
Kendi mezarını kendi kazan
Çatlak buz bakışlı
İlk aşk düşmanı
Susuz ateş topu gibi
Teninin sıcaklığı kaldımı
Solarken gözlerinde feri
Estimi başında kavak yeli
İlk aşk düşmanı