Verme Şiiri - Akın Gündüz

Dünyaya geldim geleli, hep koştum
Yolum tarumar edip, engel verme
Akan sularım, deryaya doldurdum
Yağmurun kesip, kuru çöle verme

Kimim kaldı, uzaklara bakarım
Gurbet türküsün, dilime dolarım
Ah çekişlerimle, sinem dağlarım
Yıkıl dağlar yıkıl, engelin verme

Dillerde dolanırdı; yalan dünya
Deli gönlüm, inanmazdı bunlara
Her şey yalan imiş, anladık sonra
Bu sözlerim, sen de yabana verme

El sevdiğin alıp, yuvasın kurdu
Yavrular büyüyüp, oyuna durdu
Sevdiğin alamayan, heder oldu
Hâldan anlamaz kötüye, yar verme

Gün yıla dayandı, ömür de bitti
Çektiğim zahmetler, hep boşa gitti
Felek çarkına dolayıp, un etti
Kul Akın’a mezar eş, toza verme