Veresiye Defterine Şiiri - Hasan Arpaci

Bu yılda gelip geçti,
Hava günlük güneşlikti.
Mevsimlik ihtiyaçlar,
Bakkaldan alınacak,
Veresiye defterine,
Özenle yazılacak.
Harmandan sonra,
Eğer ürün kalkarsa,
Ödemesi yapılacak.
Yoksa yandı gülüm,
Keten helva...

Bizler altı aile,
Eski kamyon içinde,
Eşyaların üzerinde,
Sabahın seherinde,
Yarıcılık için gene,
Bu yılın ilk seferindeyiz.

Kamyon yavaş yavaş,
Yokuşa sardı.
Kurbağa yutmuş yılan gibi,
Hışır hışır sesi vardı.
Yokuştan salınırken,
Kartal gibi uçar,
Tozu toprağa katardı.

Bir benzinlikte durursak,
Biz göçebe ahaliden,
Herkes öte kaçardı.
Veya onlar,
Biraz biz den korkardı.

Bu yılda akşam üstü,
Vardık rızık tarlasına.
Doluştuk teker teker,
Topraktan yapılmış,
Huzurlu sarayımıza.

Ağalar beyler gelir,
Bulutlar gökten çekilir.
Bize şöyle bakarak,
Talimatlar verilir.
Konumumuz söylenir,
Seviyemiz belirlenir.

Ama daim köyde kalanlar,
Bu duruma alışık.
Benim gibi okuyanların,
Kafaları oldukça karışık.

Lakin,
Bizler çok mutluyduk,
Çalışıp kazanmaktan.
Umut özlem doluyduk,
Sabaha uyanmaktan.

Alın teri umudun,
Kırbacı olmuş gibi.
Nasırlaşan tüm eller,
Çürüyen vicdanlara,
Varıp oturmuş,
Otağı kurmuş gibi,
Yaşardık...

Hasan Arpacı,1973,Ortalıca,Tosya