Veresiye Defteri Şiiri - Fatma Fındık

İçimde kargaşalar,içimde yoklayıp duran ayaklanmalar.
Devamı devam edecek olan isyanlar,
Bir ağızdan diğerine,
-büyüyerek yol alırken-
Nefrete susuyorum.
Kaydını çıkarıp attığım,
-beden içine saklanmış-
Ürkek bir atışın canımı sıkan debelenmelerine,
Geçirip tırnaklarımı,
Nefrete kusuyorum.
Kendini kaybetmeye ayarlı adamların, kadın sesinde,
Boğazıma takılırken kelimeler,
-aslında bağırılabilir gerçekler-
Yukarı çevrilmiş bir elin gölgesinde,
Nefrete pusuyorum.
Kays tanıdığım tek kahraman değil.
Ferhattan,Keremden,Siegfriedden bahsederken,
-şehla gözlerini şehre çevirmiş yürek-
Nefrete bakıyorum.
Çıplak hayaletler dolaşıyor parmak uçlarında,
-Tıkır tıkır bir sessizlik-
Sağırlığıma pamuk tıkayıp yastığa eğiyorum başımı,
Nefrete uyuyorum.
Mola veriyor ham hamam böceği,
Bir bardak sütü birlikte içiyoruz.Düğmeye dokunuyor bir el.
-korkunç bir aydınlık-
O kaçıyor karanlığa.. Ben,
Nefrete koşuyorum.
Bırakıp giden,iz sürmekten vazgeçmiş,eskimiş meşk ibareleri.
-kayda değer-
Bir kanıt istiyor.Kabarık veresiye defteri.
Nefrete yazıyorum.