Verdim Dilekçemi Şiiri - Hasan Arpaci

İnanmak!
Zor iş be birader,
Tanışmaya...
Oturuyorsun hemen,
Derler bismillah...
Görüşmeye...
Başlarken diyorlar,
Hemi vallah, hemi billah,
Her şeyin başında hemen,
Tek yol...
Cennet ve cehennem.
Sanırsın,
Onların misafir odası.

Birde;
Pişkin pişkin anlatırlar;
Hele kul Hakkı’nı,
Allah affetmezmiş.
Gıybet yaparsan eğer,
Kardeş eti yenirmiş,
Dikkat etmek gerekirmiş.
Sırat kıldan inceymiş,
Kılıçtan keskinceymiş.
Ama bunlar için,
Galata köprüsü mübarek.
Bütün bunları sıralayanı,
Sanırsın ki Tanrı yakını,
Veya
İkinci göbekten akrabası.

Her şeyiyle güvenirsin,
Alır önce güvenini,
Sonra vekaletini,
Allah'ın adını andı,
Ayetleri sıraladı,
Daha ne yapsın zavallı...

Ama yaşamak başka,
Ameller ayrı,
Münafıklığın,
Mertebesi varmış meğer,
Müslümana,
Makamı, parayı, havayı,verde,
O zaman bak,
Allah'la hangi mesafede,

Fakat kardeşim be,
Bir Müslüman toplumda,
Bu kadarıda olurmu deme,
Genede;
Gönderiyorum bunları,
Allah'ın adaletine.
Onun düzenini korumak için,
İhtiyacı yok ki,
Benim söylemlerime.
Sadece muhtacız,
Onun adaletine.
Bende...
Verdim dilekçemi,
Makamı aliye...

H.Arpacı,2013,Üsküdar