Veranda Bemol Şiiri - Seyfi Karaca

Bu donuk mecra ve bu ölgün soyka
Bütün tahminleri kendi soguklugunun altinda tutan
Ayaz duvarlara percinlenmis termometrelerce katiksizl zehir kara civa
Kendimde ne aradigimi bulunca sen bana söyle gibisine
Bilir bilmez yitik yetim öksüz ve kayip
Bütün bir hayati böllük pörcük söz öbekleriyle cevirip calkalayan gargaradan
Gittigi
Bittigi
Oldugu
Olacagi
Kovalayan kacaklarla kendi varligindan haberi olmayan havadisin
Ustura cerrahisi her zorba müdhaleleye bekleme odasi süsleyip donatan
Her dokunusa ayrismis bölmeler halinde kesat ve maruz
Simdi mi öleyim yoksa yarina mi kalsin raporlu
Detay calisarak en ince tonajli fevkaladelik agitlara
En yalan dozajli doktor mesaisi tamir tedavül islahina
Sahte samimiyetsiz ve soguk durumlar idare etmenin
Cati katindan zemin zindanina varincaya kadar sönüp gidiyor günün kacamagi
Damarlari cürüyor caresi tükeniyor
Dilden suskun dünyadan kopuk sokaktan sürgün hayatin
Kabus ve korkunc seslerin karanligindan püskürüp fiskiran
Ve yayildikca kapladigi herseyi kendi cinnetine perem perem silkeleyip dagitan
Istifci bir bela okumanin bu matem mebla silsilesi
Pürüzsüz ve dümdüz etmeye sürekli mutsuzluk kamcilayarak
Metelige kursun atar gibiden kumbara bogulmuslugunun
Kumarda kaybettigi herseyi asla terketmemek diye bir sonuca vardirarak
Kabulsüz rizasiz bozgun seylerdi iste
Bir taraftan da binanin havalandirma bosugundan
Balkon kapisina yahut banyo pencerelerine cap ve cilingir uyduracak kadar
Girdigi her evin sahipsiz sürgün insanlarini
Söktügü ve süründürdügü siddetin bunalimin kayip sokaklarina defnederek
Sabredin sonunuz selamettir notunu düsen haydut hirsiz yolsuza
Soganimi pirasami bulgurumu sildin süpürdün anladik da..
Bari yeni boyattigim papuclari kapi esiginin tenha yerinde birakaydin
Hic degilse aglarken üzülürken badanali cilali
Notasi olmayan bestelere müzüsyensiz sahne yapardik kendi kendimize diye
Haykirir ve yalvarir yaknir dururmus
Her beladan süzme mucizeler beklesen
Akibeti veranda bemol ahuvah

Ocak / 22