Ver İstanbul Şiiri - Süreyya Aktaş

Bana çocukluğumu ver İstanbul
Taş duvarlar arasında
Sığınak sevdalılar içerisinde
Kaybolmuşluğumu, yitirilmişliğimi
Üzerine duvar yıkılmış oyuncaklarımı,
Kolu kopmuş arabamı
Ayağı çıkarılmış sarışınımı
Satın alınmamış çikolatalarımı
Ver İstanbul…
Bana gençliğimi ver İstanbul…
Köhne kaldırımların yalnızlığını
Kime sığınacağım, sokaklar boyu
Nereye yürüdüğünü, bilmediğin
Zamanlarımı, nerede dediğim
Nereye koyduğum,
Hangi sandığın içerisine sakladığım
İnançsızlığımı, özümü ver İstanbul…
Bana yaşlılığımı ver İstanbul…
Kaybettiklerimi… Kazandıklarımı
Öğrendiğimi hissedemediğim anlarımı
Şefkatin, Sevginin, Merhametin, Saygının
Yok olduğu dönemlerdeki
Öğrencilik yıllarımı ver İstanbul!
Bana çocukluğumu,bana gençliğimi
Bana yaşlılığımı,ver İstanbul…]]