Ver beni makbere Şiiri - Ahmet Yüksel Şa ...

Yorgunum.
Kalkmıyor, gözkapaklarım yerinden.
Uyku doludur, gözlerim.
Mecburum.
Mecburum, uyumaya gözlerimi boşaltmaya
Mecburum.
Uyu diyor bir ses, derinden derine bana.
Fakat korkuyorum.

&&

Yorgunum.
Bir tren var gelen, siren çalıyor uzaktan
Hazır olmalıyım.
Hazır.
Şu son bahar gününde belki yolcusuyum bu trenin
Çünkü ben, yorgunum.

&&

Yorgunum.
Birşeyler söylüyor bana, boş, boş bakışlarım.
Korku var, yüreğimde
Kalbim yerinden çıkacakmış gibi çarpıp duruyor.
Dostlar belki zaman yakın.
Uyumak istemiyorum, ama çok yorgunum.

&&

Ah hayat
Ah.
Hiç acımadın, bana.
Yordun.
Bir bataktan bir batağa attın durdun.
Bir batırdın bir çıkardın attığın çamurların içinde
Ah hayat!
Ah..
Beni kendinden nefret ettirdin, hala’ da ediyorum.
Vakit doldu’ mu?
Dolduysa vaktim, ver beni makbere
Artık, senden korkmuyorum.

&&

23 Oca. 19
Ahmet Yüksel Şanlı er