Habire konaklayıp duruyoruz
bir yerlerde
yitirdiğimizi sandığımız umutlar için
eni sonu tekrar başladığımız yere geri gelmek değil mi ki,
zamandan aşırdığımız her bir şey.
bir lokma daha azıklanmak derken
çıtkırıldım günler bizi ağırlıyor sofralarında
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




ve dağıtılan ulufelere sevinçle koşan bir kapıkulu gibi
eğilip gitmektense,
dağılıp gitmeyi tercih ediyoruz insanların yanlarından.
sığınacak limanı yoktur gemilerimizin
demirleyecek yüreğimiz kalmadığından
velveleli geceler bekliyoruz umutla
son sığınak olarak ...
Gitmeler, kalmalar, umut yolculuklari,sonuclar.. Bilinen ve herkesi bekleyen tek bir SON'a ragmen tum kosusturmalar...
Yureginize saglik...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta